ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

  

Τα ταξιδιάρικα όνειρά μου

μεθυσμένα από τις αναμνήσεις

καλπάζουν

στα σύννεφα της εσωτερικής μου καταιγίδας

ερωτοτροπώντας  με το λόγο της ψυχής μου

Πού είσαι

αισθητική μου τελειότητα;

Γιατί

καθρεφτίζω την Οδύσσειά μου στα μάτια σου;

Πού θα με οδηγήσει

η φρενήρης αναζήτηση του στοχασμού σου;

Τραγικός ήρωας πια

στον αρχέγονο μυθικό σου χώρο  

γλιστρώ ρημαγμένος

στη σκληρή κι αφιλόξενη η απώλειά σου

Κι όπως

η ατελής επίκτητη ευτυχία μου

σβήνει στον ορίζοντα παρασυρμένη απ' τη μορφή σου

γίνομαι αμετανόητος εραστής της ερήμου...

                              Γιώργος Ατματζίδης