ΚΟΛΑΣΗ

Για τη φωτιά ενός κόκκινου φεγγαριού

που πατούσε στα σύννεφα

σκαλί

σκαλάκι

στον ουρανό ν’ ανέβει

κοίταξα ψηλά!

Κι όπως γυμνός ψυχή και σώμα

τ’ αφηνιασμένα πάθη διακονούσα

τις στάχτες γύρισα να δω

που άφησα πίσω μου

Αν είναι

γι’ αυτό που θέλει η ψυχή και το κορμί

στην κόλαση να πάω

Ας είναι

καλώς να ορίσει η κόλαση...

                        Γιώργος Ατματζίδης