Στοχαστική Βουλιμία

Θα σ’ ονομάσω εκχύλισμα ηδονής

Θα σκορπίσω χίλιες πυρπολημένες λέξεις

Εκεί που πέφτει το βλέμμα σου

Να λαμπαδιάσεις συλλαβίζοντας τον Έρωτα

Θ’ αντέξω χίλιες αγρυπνίες

Σκάβοντας σ’ ατέλειωτες σιωπές ν ‘ ανακαλύψω

Τις θαμμένες ακολασίες της σκέψης σου

Θα σηκώσω χίλια κύματα πελώρια

Να ξεπλύνουν τα θαμπά κι ανεξιχνίαστα μυστικά σου

Και να νοτίσει ο νους σου από τους βέβηλους στοχασμούς

Θα ελευθερώσω χίλιους αδέσποτους ανέμους

Να σε παρασύρουν στη γλύκα της ανομίας

Για να υποτάξω με θωπείες το ανυπότακτο κορμί σου

Θα συγκλίνω πάνω σου χίλια ηδονικά βλέμματα

Αδίστακτα, ακατέργαστα, ασυγκράτητα

Να γκρεμίσω τα ξεθωριασμένα τείχη της σεμνότητάς σου

Και χωρίς αντίσταση, χωρίς αιδώ

Να μου παραδοθείς.

Θα σαγηνέψω χίλιες ξεστρατισμένες ηδονές

Να χυθεί ο πυρετός μου στο αίμα σου

Και να μεθύσω, αδέσποτο αγρίμι, από την ψυχή σου

Θα σ’ ονομάσω εκχύλισμα ηδονής

Και θα σε πιώ-άσπρο πάτο-μονομιάς

Τραχύς κι αναχαίτιστος στρατηλάτης που απόκαμε

Απροσδόκητα ηττημένος

Πάνω στο γυμνό, ανοιξιάτικο, ανθισμένο λιβάδι σου.

                              Γιώργος Ατματζίδης