Η θερμή της προσευχής σου αύρα
Θρόϊσμα στον ακίνητο χρόνο μου
Σ’ εύθραυστη φιάλη ταξιδεύει
Την αναχωρητική σου αγωνία
Διψασμένος ο λυγμός σου
Ξεχύνεται βίαια από τη ρωγμή της ψυχής σου
Λυτρωτικός Θεός της τραγωδίας
Να προλάβει
Την εκατόμβη των τρυφερών ονείρων σου
Αγεφύρωτη η επιμονή σου
Στο διαυγές άγγιγμα του νού
Αναζητά το αμετάκλητα ιδανικό
Σε μυστικά ταξίδια
Ενός ανέσπερου Έρωτα
Στων ιερών σου το άβατο
Σαν κερί λειώνει ανεξέλεγκτα ο πόθος
Κι ο αγνοούμενος καρπός της αποπλάνησης
Γεύεται το συμβολισμό των σωμάτων.
Βυθισμένη στη διαίσθηση
Η ηλεκτρισμένη φωνή σου
Πάλλει τα μυστικά ρεύματα της ψυχής μου
Εξάπτοντας τη λαθραία πνευματική συνεύρεση
Εκεί θα με βρεις!
Πλοηγό στους πειρασμούς σου…
Προσκυνητή στον ιερό σου χώρο…
Φωτιά στη στάχτη του παλιού σου Έρωτα…
Προφητεία στο αύριο της λύτρωσής σου…
Εκεί θα με βρείς!
Στην πρώτη ύλη της Δημιουργίας…
Γιώργος Ατματζίδης
